Τι σημαίνει να είσαι «φτωχός»...

Της Νάσιας!

Ένας πλούσιος πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να δείξει στο γιο του πώς είναι η αθλιότητα της φτώχειας, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:

«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»

«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

«Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.

Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές...

Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι...

Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα...

Εμείς αγοράζουμε τα νεκρά φαγητά μας, αυτοί πάλι τρώνε ακόμη ζωντανά φρούτα και λαχανικά από τον κήπο τους...

Εμείς ακούμε CD. Αυτοί απολαμβάνουν μια συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα.

Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό ,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα...

Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από την «φτώχεια» τους...

Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, συνδέονται με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένεια τους».

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του...

Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:

«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μου έδειξες πόσο φτωχοί είμαστε...»

"Φλιτζάνια με καφέ"

Της Δέσποινας!

Μια ομάδα απόφοιτων ενός γνωστού πανεπιστημίου μετά από πολύ καλή επαγγελματική σταδιοδρομία ήρθαν ως επισκέπτες στον αγαπημένο καθηγητή τους. Φυσικά μέσα στη συζήτηση οι πρώην φοιτητές παραπονέθηκαν για τις πολλές δυσκολίες και για τα ατέλειωτα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Ο καθηγητής πρότεινε στους επισκέπτες του καφέ, πήγε στην κουζίνα και σε λίγο επέστρεψε με δίσκο με καφετιέρα και πολλά διάφορα φλιτζάνια: πορσελάνινα, γυάλινα, πλαστικά, κρυστάλλινα…

Όταν οι επισκέπτες πήρανε ο καθένας το φλιτζανάκι του ο καθηγητής είπε:

– Προσέξτε, πήρατε τα πιο όμορφα και ακριβά φλιτζανάκια και πάνω στον δίσκο έμειναν μόνο τα απλά και φτηνά. Βεβαίως, είναι φυσικό να θέλετε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αλλά δυστυχώς αυτό είναι η πηγή των προβλημάτων και του άγχους σας. Πρέπει να κατανοήσετε πως το φλιτζανάκι δεν κάνει τον καφέ καλύτερο. Στην ουσία αυτό που θέλατε είναι ο καφές και όχι το φλιτζανάκι, αλλά εσείς διαλέξατε το καλύτερο και μετά εξετάζατε προσεκτικά τι φλιτζάνι πήρε ο καθένας.

Και τώρα πρέπει να αντιλαμβάνεστε πως η ζωή είναι ο καφές, ενώ η δουλειά, τα χρήματα, η θέση σας μέσα στην κοινωνία είναι τα φλιτζανάκια. Δηλαδή είναι στην ουσία μόνο και μόνο εργαλεία για να περιβάλλουν το περιεχόμενο, τη Ζωή. Ό, τι φλιτζανάκι και να έχουμε αυτό δεν καθορίζει και δεν αλλάζει την ποιότητα της Ζωής μας. Πολλές φορές συγκεντρώνουμε την προσοχή μας πάνω σε φλιτζανάκι και ξεχνάμε να απολαμβάνουμε την γεύση του καφέ.

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι εκείνοι που έχουν όλα τα καλύτερα, αλλά εκείνοι που βγάζουν όλα τα καλύτερα απ’ αυτά που έχουν.

Θέλεις να δεις τον Θεό;

Του 3ου Γιώργου (Στη Φωτό...)

Κάποτε ένας βασιλιάς κατακτητής νίκησε τον αντίπαλο στρατό και ιππεύοντας μπήκε στην πόλη. Το χάος και ο πανικός στους δρόμους της πόλης ήταν έκδηλοι. Όλοι προσπαθούσαν να σωθούν απ' το σκληρό εχθρό. Ξαφνικά ο βασιλιάς είδε έναν γέρο που συγκεντρωμένος προσευχόταν. Η ηρεμία και η αφοσίωση ήταν ζωγραφισμένα στο πρόσωπο του γέροντα και προξένησαν έκπληξη στον βασιλιά. Περικυκλωμένος από τους καβαλάρηδες-συνοδούς ο βασιλιάς πλησίασε τον γέροντα ο οποίος συνέχιζε την προσευχή του.

Ο βασιλιάς φώναξε:

- Ανόητε! η βλακεία σου σου στέρησε και το φόβο. Μήπως νομίζεις πως οι ανόητες προσευχές σου θα σε προστατέψουν απ' το ανελέητο σπαθί;

Ο ατάραχος γέροντας απάντησε:

- Όλα είναι υπό τη θέληση του Θεού.

Ο βασιλιά γέλασε φωναχτά. Η συνοδεία του άρχισε να κοροϊδεύει τον ανυπεράσπιστο γέρο. Όταν ο βασιλιάς ηρέμησε, είπε:

- Με αναγκάζεις να σου δώσω ένα σκληρό μάθημα που θα σε συνετίσει. Εάν τώρα, αμέσως δε μου δείξεις τον Θεό σου, στον οποίον στηρίζεσαι, θα σε κρεμάσω.

- Θέλεις να δεις τον Θεό; ρώτησε ο γέροντας.

- Ναι, θέλω να μου τον δείξεις.

- Όμως πριν, πρέπει να εκπληρώσεις ένα όρο.

Ο υπεροπτικός βασιλιάς ξεστόμισε:

- Ακούω τον όρο σου.

- Θα σου δείξω τον Θεό, αν καταφέρνεις, μετρώντας μέχρι τα δέκα να κοιτάς τον ήλιο, χωρίς να μισοκλείνεις τα μάτια σου.

Ο βασιλιάς προσπάθησε, όμως δε μπόρεσε. Πρόλαβε να μετρήσει ως τα τρία όταν από τα μάτια έτρεξαν δάκρυα και μετά γύρισε το κεφάλι του.

Ο σοφός γέροντας είπε:

- Η περηφάνια, σου στέρησε το λογικό: θέλεις να δεις τον Θεό, αλλά δεν έχεις δυνάμεις να δεις ούτε το Δημιούργημά του!

Ο βασιλιάς έμεινε έκπληκτος από τη σοφία του γέροντα. Ύστερα έγινε μαθητής του.

"Σωκράτη, ξέρεις τι άκουσα"

ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ!

Μια φορά ο Σωκράτης συνάντησε στο δρόμο έναν γνωστό του που του είπε:

- Σωκράτη, ξέρεις τι άκουσα για έναν από τους μαθητές σου;

- Περίμενε, πριν το πεις, θέλω να σκεφτείς και να κατανοήσεις κάτι. Είσαι σίγουρος ότι αυτό που θέλεις να πεις είναι αλήθεια;

- Όχι, το άκουσα από τον γείτονά μου και νόμιζα πως…

- Λοιπόν, είπε ο Σωκράτης, δεν είσαι σίγουρος αν είναι αλήθεια ή όχι. Τότε πες μου, αυτό που ήθελες να πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Όχι, αντίθετα…

- Δηλαδή, θέλεις να πεις κάτι κακό, όμως δεν ξέρεις με σιγουριά αν είναι αλήθεια ή όχι. Τότε σκέψου και πες μου ειλικρινά, αυτό που θέλεις να πεις θα μου φέρει κάποιο όφελος;

- Ίσως, όχι…

- Λοιπόν, εάν θέλεις να μου πεις κάτι που είναι κακό, αναληθές και ανώφελο, τότε γιατί να το ακούσω;

- Ναι, Σωκράτη, νομίζω ότι έχεις δίκιο.

Τι είναι το ασήμι

Της Ευαγγελίας!

Ένα παιδί ρώτησε τον πατέρα του:

–Τι είναι το ασήμι;

–Θα σου δείξω, του είπε ο πατέρας του.

Πήρε ένα κομμάτι συνηθισμένο γυαλί και το έβαλε μπροστά του. Το παιδί μπορούσε να δει μέσα απ’ το γυαλί το δρόμο, τους ανθρώπους, τα δέντρα, τον ουρανό…

Μετά ο πατέρας είπε:

–Κοίτα καλά: περνώ από πίσω με ασήμι την επιφάνεια του γυαλιού και τώρα δεν μπορείς να δεις τίποτα.

Το μόνο που βλέπεις είναι ο εαυτός σου!

Η ικανότητα να θυμάσαι

Της Βασιλικής!

Ένας σοφός γέρος περπατούσε πάνω σ’ ένα χιονισμένο αγρό, όταν είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα που έκλαιγε:

– Γιατί κλαίτε; ρώτησε εκείνος.

– Γιατί θυμήθηκα τη ζωή μου, τα νιάτα μου, την ομορφιά μου, τον άνδρα που αγαπούσα. Ο Θεός είναι σκληρός που μου έδωσε την ικανότητα να θυμάμαι. Ήξερε πως θα τα θυμηθώ και θα κλάψω.

Ο γέρος κοιτούσε κάπου μακριά και χαμογελούσε. Η γυναίκα με απορία ρώτησε:

– Τι βλέπετε εκεί;

– Λιβάδι τριαντάφυλλων, είπε ο σοφός, ο Θεός ήταν γενναιόδωρος όταν μου έδωσε την ικανότητα να θυμάμαι. Εκείνος ήξερε πως το χειμώνα θα μπορέσω να θυμηθώ την άνοιξη και να χαμογελάσω.

Π. Κοέλιο

Ένα ποίημα του Κίπλινγκ για τους Νέους μεταφρασμένο από τον Λουντέμη: Αν ....

Του Παύλου!

Αν μπορείς στην πλάση ετούτη να περιφρονείς τα πλούτη

κι΄ αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία

κι΄ αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίζεις το καλό.

Αν μπορείς μεμιάς να παίξεις κάθε τι πού 'χεις κερδίσει

στην καταστροφή ν' αντέξεις και να δόσεις κάποια λύση…

Αν μπορείς να υποτάξεις σώμα πνεύμα και καρδιά,

αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μη βγάζεις τσιμουδιά...

Αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα
κι αν μπορείς να συγχωρέσεις όταν σ' έχουν αδικήσει…

Αν μπορέσεις τ΄ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου
κι αν μπορέσεις ν΄ αγαπήσεις όσους σ΄ έχουνε μισήσει…

Αν μπορέσεις να είσαι ο ίδιος στη χαρά και στην οδύνη
αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτε δεν σβήνει…

Αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις.

Αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις…

Αν ποτέ δεν σου μεθύσει του θριάμβου το κρασί,
αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,
αν μπορείς σε ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια να τ΄ ακούς παραλλαγμένα.

Αν μπορείς κάθε λεπτό σου να 'ναι μια δημιουργία
και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.

Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν,
αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώσουν,
αν τους πάντες λογαριάζεις μα κανέναν χωριστά,
αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά.

Αν στο λεπτό μπορείς να δώσεις Εξήντα δευτερόλεπτα να βιωθούν όπως πρέπει.
Δική σου τότε θα είναι η Γη και ό, τι πάνω της έχει.
Και κάτι ακόμη πιο πολύ:
Άνθρωπος θα ‘σαι γιε μου