Του Τάσου

Ο Παράδεισος

"Ένας άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε ένα δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα δένδρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε στάχτη!
Όμως ο άνδρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο και συνέχισε την πορεία του με τα δύο του ζώα. Φαίνεται ότι κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούργια κατάσταση.
Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός και αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μια πανέμορφη μαρμάρινη πύλη, που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι. Ο διαβάτης κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο.
- Καλημέρα.
- Καλημέρα.

- Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;

- Αυτός είναι ο παράδεισος.
- Τι καλά που φτάσαμε στον παράδεισο, γιατί διψάμε.
Του λέει ο φύλακας και του δείχνει την πηγή:
- Μπορείτε, κύριε, να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε.
- Το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης.
- Λυπάμαι πολύ, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.
Ο άνδρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μια και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.

Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα περικυκλωμένη από δέντρα. Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άνδρας και είχε το κεφάλι του καλυμμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν. Λέει ο διαβάτης:

- Καλημέρα.
Ο άνδρας έγνεψε ως απάντηση με το κεφάλι του.
- Διψάμε πολύ το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ.
Λέει ο άνδρας δείχνοντας το μέρος:

- Υπάρχει πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.

Ο άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του πήγαν στην πηγή και έσβησαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άνδρα.

- Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε.

- Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος;

- Παράδεισος.

- Παράδεισος; Μα ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μού είπε ότι εκείνο το μέρος ήταν ο παράδεισος.

- Εκείνο δεν ήταν ο παράδεισος, αλλά η κόλαση.

Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.

- Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας. Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προξενήσει μεγάλο μπέρδεμα.
- Σε καμία περίπτωση, στην πραγματικότητα μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερους φίλους τους!"
Μπορείς να "κατεβάσεις" αυτή την ιστορία κάνοντας "κλικ" εδώ.
Πάολο Κοέλιο